Hee Lichtje,
Ik ben het met je eens dat internet en mailvrienden ook heel ondersteunend kunnen zijn. Een mooi mailtje kan wonderen doen.Als iemand echt naar je luistert en op je vragen ingaat, voel ik toch een grote verbondenheid. Aanwezigheid op afstand als het ware...
Kirsten, ik heb een paar intensieve irl gesprekken gehad met mijn internetvriendje van vorig jaar. Wij wisten beide dat ons internetverhaal niet echt was, maar het raakte toch bij ons allebei af en toe heftige emoties, omdat het vaak heel dicht bij reallife ervaringen kwam, waardoor het op een bepaalde manier toch wel weer onthutsend echt kon aanvoelen.
Met de andere man in het verhaal mail ik nu nog steeds en we gaan ook irl met elkaar om.
Door het mailen heb ik wel het gevoel dat er een soort rust en diepgang is, een overstijgen van dagelijkse beslommeringen die ik in andere contacten soms moeilijker kan vinden, omdat iedereen altijd druk druk druk is.
Ook heb ik het gevoel dat de bandbreedte van de relatie als het ware groter is.In de anonimiteit van het begin heb je al best veel van jezelf laten zien. In mijn geval wat extremer en heftiger dan ik irl meestal doe. Niet dat ik virtueel anders ben...maar wel minder gedempt dan irl.
Ik vraag me af of die bijzondere connectie die ik nu voel ook aan de oppervlakte was gekomen als je elkaar heel anders had leren kennen. Zou je elkaar bijvoorbeeld ook 'herkend' hebben als diegene je buurman of buurvrouw was geweest? Of was er dan van meet af aan zo'n andere gedragscode geweest dat het bij huis tuin en keukenpraat was gebleven? Tja...
Zee, thanks, but IAFIOM