* De virtuele kroeg voor slapelozen

[Dominique]

oooo wow!!!

[sehnsucht]

Ik heb vandaag mezelf weer een beetje beter mogen leren kennen.
En dat kwam door Popeye. Dat zat een heel grote man -met het verstand van een 3 jarige- te kijken. Olijfje gilde het uit, 'Help, help, help, help me!' , want 'Bluto' zat haar te tarten.
Toen wist ik dat ik ook een moordenaar kon zijn. Kreeg er zelfs een prettige kriebel van, van het idee Olijfje der keel dicht te knijpen.

Zeg dat maar eens tegen Halve Zoolstra.

Nee, jij niet Liesbeth! Bemoei jij je er maar niet mee, ik denk niet dat Halbe je serieus gaat nemen. Wie wel. Nee serieus! Ik vraag het me gewoon af.

Ja lekker, een puur&eerlijk wijntje, Merlot.
Waar is Pure eigenlijk als je hem nodig hebt voor een beetje luttel pianospel? Is dat nou teveel gevraagd? Gewoon aanwezig zijn, alleen omdat het kan? En omdat ik de piano een warm hart toedraag?


Oke, oke, ik laat ook dit weer los.
Ik lijk verdomme wel een lam schaap met al dat esotherische geleuter over loslaten, altijd maar lief doen en ander inschikkelijke flauwekul!

[Elfri]

Er is niets mis met jezelf steeds beter leren kennen. Nog dagelijks kijk ik in de spiegel en maak ik kennis met een nieuw stukje E.
Zo veel pianos, zo veel inzichten. Een moordenaar heb ik nog nooit door mijn ogen laten kijken, zodra ik die denk te herkennen meld ik me bij je Sehnsucht.

Wat een weekend Lies,
Had ik weer geen tijd voor een borrel op jouw vertrouwde terras?!
Ik maak het goed met je, we doen een rosétje en mijmeren over lang vervlogen tijden. Afgelopen weekend herleefde een mooi stuk van mijn jeugd. Het eind resultaat was alleen een stuk prettiger dan hoe ik het toen beleefde.

Ken je dat? Dat je in volledige deja vú staat? Het 'ik herleef mijn jeugd' moment en dat je je opeens realiseert dat het nu 100x leuker en beter is? Ik waardeer Pinksteren opeens weer een stuk meer als feestdag

Ik laat het maar weer los. Genieten zonder houdbaarheidsdatum, is onhoudbaar genieten...

[annne]

Genieten Elfri, is een bezigheid, die zo tijd en plaatsgebonden is. Dat heb je aan den lijve ervaren. Ik zou het elke dag moeten doen en waarempel ik doe het niet. Ik moet zo nodig van hot naar her en weer terug. Zou het symptomatisch zijn dat ik het meest geniet van een requiem?

Kan iemand mij het geheim uitleggen van het onbezorgd genieten? Gewoon samen zijn met iemand en daarvan genieten, zonder dat je het gevoel hebt dat je nog zoveel moet en of daar en daar aan heb gedacht?

Zou dat nu het geheim van geluk zijn? Zijn wij mensen daar te dom voor of heeft God ons verkeerd geschapen omdat we besef hebben van de toekomst. Is een dom schaap waarschijnlijker gelukkiger dan ik die boeken leest, de PC bedient en kan bedenken wat een ander zou willen?

Mijn hemel wat een filosofische bedenkingen. Gelukkig ga ik morgen op gastrosnomische kruistocht naar het zuiden. De Sinjorenstad zal me weer doen denken aan de She-bijeenkomst die we lang gelden daar hebben gehouden en waar ik nog steeds de wamrste herinneringen aan heb.

Geef mij mijn Hoegaarden maar Liesbeth en kijk niet zo verleidelijk naar me. Ik ga er van blozen.

Proost, allemaal, neem een rondje van me. Ik ben in een gulle bui.

Annne, die even niet hoeft

[Martin1973]

Dank je voor het rondje, Annne. Opdat de Sinjorenstad je jezelf en het overdenken van de toekomst even doet vergeten. Van het geheim van gelukkig zijn, met de nadruk op zijn, lijk je je aardig bewust. Het vergt echter soms grote moeite om even alleen maar te zijn, niets meer en niets minder, maar het is een talent waar ieder dier, dus ook een mens, volgens mij over beschikt.

Geef jezelf er af en toe gerust aan over! Na een vrijpartij bijvoorbeeld! Wijs Calvinistische gedachten op dat moment even de deur. (De enige nuttige gedachte die op dat moment misschien tot actie mag nopen, ligt in de trant van 'oei, het strijkijzer staat nog aan'). God heeft er niet mee te maken. Die heeft het al te druk en maakt er volgens mij een flink potje van. Nee serieus: iedereen doet maar wat. Fantasten en fanaten, controlfreaks en chaoten, daklozen en demagogen ten spijt: de wereld draait door. En voor al die kostgangers is er plaats. Verbaas je er niet over, maar neem die willekeur als voorbeeld. Het is prima als jij op dat moment even alleen 'bent', en voor niemand anders thuis geeft.

Sinds enige tijd koop ik een roos voor mezelf, een rode of een witte die ik vervang zodra de oude is verwelkt, en die in een eenvoudige vaas (een karafje van een paar euro eigenlijk) in zijn eentje zijn schoonheid met me deelt vanaf de schouw. Ook een manier om te zijn en je met schoonheid te omringen...

[Elfri]

Een wijze zanger zei ooit:
"geluk is een ambacht waarin je lui ligt in een wezenloze stilte"
Hij vertaalde de storm van het leven heel mooi in ware woorden die ik graag bij me draag.

Lieve Annne, verlangen naar of de noodzaak van ons verlangen kan liggen in een gewortelde wens. Een zoektocht naar hetgeen ons moet verlichten en ons zal verlossen. Persoonlijk ervaar ik de wezenloosheid na het heerlijke van versmelten. Misschien consumeer ik die stilte wel. Misschien brengt het me de verlichting na een intens genieten.... Het voelt heerlijk leeg.

Ook in mag goede herinneringen aan de Sinjorenstad koesteren. Ware het niet dat ik geen She-meeting heb meegemaakt. Een wonderlijke vertaling geeft het woordenboek; 'het nieuwe babylon'... Dat geeft te denken én te wensen

[Nymph]

.

[Elfri]

Hej lieve Liesbeth
Wil je een kopje thee voor me maken? Ik voel me niet zo lekker vandaag.
Ik heb het zo benauwd, mijn vingertoppen tintelen en ik voel mijn tenen niet meer. Ik ga eventjes lekker in de hangmat liggen, wil je het kopje thee langs brengen?

Het is benauwd buiten, de temperatuur is drukkend en voelt als een zware encyclopedie op mijn borst.
Wat zou erin staan? is het de medische almanak of heb ik het genoegen met de grote wereld atlas?
Hij perst alle lucht uit mijn longen, laat me happen naar adem als een vis op het droge. Ik laat er soms zelfs mensen mee schrikken.

Het is slechts een tijdelijk ongemak. Zo hangend en wiebelend in de hangmat voel ik de verkoeling van de aantrekkende wind. Zachtjes rommelt het al wat in de verte en ik zie de wolken aantrekken en donker worden.
Ja kijk, daar komt het onweer aan! De flitsen zijn herkenbaar aan de donkere hemel, het donderen komt steeds dichterbij.
Eigenwijs blijf ik in de hangmat liggen... Dank je Lies, mijn kopje thee zal vergaan in de regen maar ik wil persé blijven liggen!

Wat ik nu voel komt de druk in mijn borstkas niet ten goede. Door de frisse wind krijg ik meer lucht binnen maar het verdrijft mijn gevoel van sprakeloos zweven nog eventjes niet. Sprakeloos is zonder woorden overgegaan in ademloos, het gevoel dat je krijg als je de liefde van je leven tegenkomt.

Zodra het weer is opgefrist en ik moe wordt, kom ik weer naar binnen Lies. Ons kopje thee is onderhand verzopen. Geeft niets, ik heb nu toch trek in een rosétje.

Wat zijn er toch lieve mensen op deze aardkloot!

[Dominique]

ken je dat?
dat je geen raad weet met je gevoelens
en je het kwijt wil
maar niet weet hoe
ik heb periodes gehad dat ik het hier kwijt kon
maar nu niet
het is te groot
te intens
het doet te kort aan hetgeen ik voel als ik het hier neerzet
dus doe ik het niet
nee
ik doe het niet
welterusten

[Elfri]

Vol ongeloof knipper ik nog maar eens met mijn ogen... Eindelijk! na lang ploeteren is het dan toch echt zo? Een haastig gevoel maakt zich van mij meester, mijn adem stokt in mijn keel.
Met een verwilderde blik kijk ik om mij heen en zie dat niemand notie van mij neemt. Ongerust en snel ruim ik alles op, zonder om te kijken draaf ik in looppas recht op mijn doel af:

WEEKEND!

Liesbeth,
doe eens zo'n vier-uurs-biertje!
Wat me nou toch weer overkomen moet... wat een rampweek is het geweest. Het is zo veel dat mijn tong mijn gedachten niet kan bijhouden, laat staan dan mijn vingers dat kunnen. Werk was druk, afspraken waren druk en mijn hoofd tolt nog van alle losse eindjes die aan elkaar geknoopt dienen te worden. Bij voorkeur met een kleurig lintje... in mijn geval paars . Ja Lies je weet het, ik maal niet om roze of blauw, ik vind ze allebei even leuk, mooi en lief.

Ik ben moe dit weekend. Eindelijk hebben we even rust, geen afspraken met mensen die we heel lief en leuk vinden maar die ook erg veel energie vragen. Heerlijk even de motoren uit de garage en doorsmeren voor we op vakantie gaan. Ah, vakantie Lies.... wanneer is de laatste keer geweest dat jij weg bent gegaan? Nu met die kroeg en alle hulp die je krijgt zou je het eens kunnen proberen. Wij redden ons wel hier in de kroeg, ik tap de drankjes en er is ook vast iemand die de plantjes wil doen.

Ik ben niet zo goed met plantjes, ik hou meer van mensen. Planten gaan bij mij altijd dood. Binnen 3 dagen kan ik een rotsvaste kamerplant om zeep geluld hebben... Durf ik de vraag te stellen of ik hem misschien geen voedzaam gesprek lever?
Ach wat zou het.. mensen zijn een stuk leuker, die beppen nog eens terug ook!

[Elfri]

*zucht* Lies,
Het is dat het veel te vroeg nog is om een borrel te nemen, anders had ik je de wodka laten aanrukken!!

Het moet me van het hart.. Ik heb een zwak hart in alle opzichten. Een klein en zwak hartje met een ritmestoornisje ook nog eens.
En zowel mijn hartje als ik voelen ons niet zo fijn op dit moment.

Het raakt me, zo veel verdriet! Waarom is de wereld soms zo oneerlijk en ongelijk verdeeld. En toch, we zijn allemaal verantwoordelijk voor ons eigen geluk. Op dit moment schommel ik tussen realistische afstand en emotionele verbondenheid.

Ken je dat Lies? De pijn voelen die je niet toebehoord puur omdat je het herkent?
Voor de tweede keer in 1 week krijg ik geen lucht. Dit keer niet door mijn hartkwaal maar omdat het bijzonder lastig ademt als je in een wereld lijkt te leven waar geen emotionele lucht is.

Zwijg lieverds... en luister! Want nu is er geen lucht

[fuutje]

Nou ja zeg! Elfriedeke, ik gun je alle lucht. Misschien wat mond op snavelbeademing? En hartmassage kan ik ook hoor .

Neem lekker een overdagse wodka van me, van mij mag het. Ik zweef zo lekker op wodka, dus zo nu en dan neem ik wel een nipje

Verder ga ik vanmiddag naar de diploma-uitreiking van mijn jongste en ben ik lekker helemaal trots, zo trots dat ik naast mijn zwemvliesjes loop.

Verder ben ik een beetje gefrustreerd door de posting van Dominique, die zo graag iets kwijt wil, maar het niet kwijt wil. Dit terwijl haar gevoelens zo groot zijn. Sta je op knappen wijffie?

Liesbeth, ik ben helemaal terug van vakantie. We hebben veel gezien en genoten van mijn paps en mams. Idd ze wonen in Spanje en ik vind dat ik ze veel te weinig zie , maar deze vakantie even wel.

Het is moeilijk om weer aan het werk te gaan, weer in het normale ritme te komen, weer bezig te gaan met alle dagelijkse dingen.

Geef mij maar een kopje koffie Liesbeth, dan kan ik alvast wennen aan de dagelijkse 'ratrace'.

[annne]

Duitsland was het met gepaste Grundlichkeit en een vleugje zuidelijk elan. Het was mooi en indrukwekkend. Oorlog en nog eens oorlog en de gruwelijkheden ervan passerden me. Ik kwam zo weer dicht bij mijn nageslacht. Ze hebben me nodig, maar eerlijk gezegd heb ik hen nog meer nodig. De tonen van Beethoven illustreerden het.,

Vakantie, wat een rotwoord Lies. Wat is het anders dan daarheen gaan waar je alleen even wilt zijn en zeker nooit wilt blijven. De toerist is als een hoer. Hij wil maar even blijven blijven, betaalt ervoor, maar wil er nooit wonen. Ik weet niet meer wie het zei, maar ik moest er wel om gniffelen.

Nee hoor dan maar weer flink buffelen. Juist nu. God in Holland voelen, spetteren met water als ware het de dagen die zo kostbaar zijn geworden.

Hoegaarden, mijn lieve Liesbeth. Van de tap graag ja. Proost meid daar ga je. Jouw decollete is de mooiste in Europa.

Annne, blij weer thuis

[Spot the difference]

Nu voel ik me even als een kersverse Shespotter als ik me de volgende woorden zie typen: ik lees hier al een tijdje mee maar heb nog nooit gepost.

Ik vraag me altijd af: wie is die imaginaire Liesbeth? Kan iemand effe de betovering verbreken voor zo'n dienstmededeling?

[Dominique]

betoveringen verbreek je niet, dat is misdadig.

mss dat iemand het je wil influisteren
ssssssssssttttt