In mn post hierboven heb ik zaken veralgemeniseert, maar het ligt uiteraard mega genuanceerd allemaal...
ik voel me strijdbaar, maar het voelt nu niet als positief.
terwijl ik weet dat de liefde me op een positieve manier strijdbaar kan laten voelen, hiermee levenslust en positieve kracht bedoelende.
met mildheid bedoel ik niet persé de roze bril als je verliefd bent, maar met liefde om je heen kijken terwijl je toch de werkelijkheid niet uit het oog verliest.
Maar nu zie ik vooral wat verkeerd en wat er in mijn ogen anders zou moeten, ik erger me aan onverschilligheid, kilheid.
Ik denk dat het niet alleen de liefde is (of beter het gebrek aan), maar er is meer wat me zo laat voelen. Een gevoel van machteloosheid.
er zit boosheid in me..en dat houdt me soms wakker snachts..
het maakt me onrustig, en verdrietig.
ik voel liefde voor een aantal mensen en in verschillende vormen.
en er wordt van me gehouden...maar de manier waarop lijkt niet genoeg meer.
ik wil er toe doen voor iemand....IK de persoon Do...
oh en mar...ik ben juist wél van het zoete
er is gewoon te veel zout en zuur.
niet de zoete wijn, maar zoete toetjes...jammm