Ik was zo moe deze week, het komt er pas nu van om te schrijven...
Maandagochtend stond ik voor zijn deur, zag de onzichtbare lijn op de grond, reikte hem mijn spullen aan, en stapte toen over de lijn heen...
De deur ging dicht en hij draaide me tegen de muur aan, deed me handboeien aan, een blinddoek voor, iets in mijn mond en...de halsband aan. Na met me hebben gespeeld daar, leidde hij me zachtjes naar zijn slaapkamer toe, dmv een ketting die aan de halsband vastzat, tot ik op bed lag.
Ik had 10 lagen kleren aangedaan, letterlijk, dus ik moest lachen toen hij laag voor laag uitdeed en merkte dat er nog meer was (ondanks mijn situatie en hetgeen in mijn mond zat).
Ik moet eerlijk zeggen dat het een viervoudige sessie is geweest en mijn geheugen sommige dingen door de war haalt. We zijn zo'n 7 uur beziggeweest...
Verder moet ik ook zeggen dat het de eerste sessie was, hij heeft veel voorzichtigheid met me gehad, toch bang dat hij over mijn grenzen zou kunnen gaan. Het is vrij fysiek geweest, nog niet zo psychologisch, hoewel de fysiekheid absoluut zijn psychologische waarde heeft gehad...
Op een gegeven moment stond ik in de deurpost van zijn inloopkast, geblinddoekt, met mijn polsen in een soort banden die weer met een ketting vastgemaakt waren aan een haakje boven me, met mijn halsband om die ik trouwens erg graag omhad...die trouwens ook vastzat via een ketting. Hij heeft me met een flogger (zachtjes, blijkt nu) eh...bewerkt. Ik merk dat ik ervan hield dat hij dat op mijn rug deed.
Dacht trouwens dat dat al de echte intensiteit was...terwijl hij me later vertelde dat hij nog nooit zo zacht de flogger had gebruikt (maar wel intens genoot van mijn reacties).
Hij heeft ook een soort houten stok op mijn billen uitgeprobeerd, ik neem aan heel zacht, maar...wel lekker...
Soms stond hij voor me, keek alleen maar (denk ik, ik zag het immers niet), soms achter me, soms raakte hij me zacht aan, dan weer bruusk of kwam de flogger opeens onverwacht...
Op een gegeven moment zette hij me vast met die polsbanden aan iedere bovenhoek en enkelbanden aan iedere benedenhoek. Ik merkte van binnen beetje bij beetje dat ik me ook van binnen totaal overgaf...heel mooi gevoel. Toen vroeg hij me of hij iets op me mocht uitproberen. Ik voelde van binnen het totale vertrouwen in hem en knikte. Ook dat was een heel mooi gevoel... Hij weet dat knijpers voor mij gewoon een "nee" zijn. Nu zette hij iets op mijn tepels dat reguleerbaar is, en hij zette ze op een punt dat okee was. Het enige is dat mijn lichaam van opwinding automatisch gaat trillen...dus die dingen bewogen toen hij doorging met andere dingen, en dat voelde ik net iets meer... maar het was opwindend. Ik heb ook geen enkele keer oranje gezegd in de hele sessie.
Toen ze eraf gingen waren mijn tepels wel erg gevoelig...een beetje te, maar dat wist ik al van tevoren
Toen laste hij een pauze in. Hij maakte me los, maakte mijn polsbanden vast aan mijn halsband en bracht me naar het bed om uit te rusten.
Ik voelde me zo fijn, trots, mooi, en veilig. In de pauze kwamen we even los van het spel, er was even ontspanning. We lagen samen op bed, streelden elkaar (dit was toch ook mijn manier om tenminste daarin iets terug te geven, als ik vastgebonden sta kan ik toch immers niets "geven" behalve mijn overgave en mijn reacties), lachten soms om dingen.
Na een tijd veranderde de blik in zijn ogen en lag ik al gauw vastgebonden op bed, mijn enkelbanden aan mijn polsbanden. Van deze sessie herinner me niet alles, niet precies... Ik weet dat hij in me kwam, ik geloof dat het in deze was dat hij ook dildo's inbracht...hum...
Hierna was er weer een pauze.
In de pauze was er weer zo'n moment waarin de sfeer opeens veranderde en toen lag ik opeens vastgeketend aan de vier hoeken van het bed. Ik herinner me (ik lag geblinddoekt) dat hij ergens kettingen vandaan haalde, die erg koud aanvoelden, en die op mijn lichaam legde...ze soms net verlegde...
Toen het weer tijd voor pauze was, vroeg hij me of ik even wilde opschuiven.
Hij maakte me beetje bij beetje los en we rustten weer uit. Er waren inmiddels uren voorbijgegaan.
De sessie daarna was voor mij een hele bijzondere. Hij nam een touw en deed een behoorlijke bondage op me. Het was een wat ongemakkelijke positie en daardoor voel je je nog kwetsbaarder...het is een mooi gevoel. Na een tijdlang (ik schijf alles in het kort, maar er gebeurt natuurlijk van alles) veranderde hij de bondage: ik lag met mijn enkels bij mijn billen en dat weer vastgebonden aan mijn haar, mijn hoofd geheel achteruit. Ik kon mijn enkels proberen tegen mijn billen te leggen en dus iets meer ruimte in mijn nek te krijgen, of mijn hoofd meer naar achteren te leggen waardoor ik iets meer ruimte voor mijn benen had. Ik voelde me geheel kwetsbaar. Behalve bovengenoemde beweging kon ik verder helemaal niets. Ook hierin gebeurde er van alles (met zekere voorzichtigheid).
Toen hij me losmaakte en we pauze hadden, voelde ik me zo verschrikkelijk trots, en mooi... Dat is niet te beschrijven. Het was een bijzondere sessie, omdat hij wat moeilijker voor me was, en ik zo kwetsbaar was geweest...
In die pauze zei ik op een gegeven moment tegen hem dat hij de knevel in de vorm van een bal niet op me had uitgeprobeerd (zonder verder enige intentie...)
Daar maakte hij gelijk werk van...
En zo kwamen we tot een vijfde sessie...
We hebben later veel gepraat, meer vragen gesteld en beantwoord, kijken waar we naartoe willen en wat we nog willen doen, wat de ander denkt van specifieke praktijken enz...
We hebben beiden heel erg genoten van die eerste sessie.
Hij was bang, omdat ik had aangegeven dat ik vernedering op geen enkele manier aankan (of aan wil kunnen), dat ik misschien sommige dingen als fysieke vernedering zou voelen en daarom deed hij ze niet. Wat is vernedering? Volgens sommige mensen is het vernederend wat wij doen.
En toch voelde ik me zo vrouw, zo mooi... ik heb me geen enkel moment minder gevoeld dan dat.
Voor mij is het toch vooral verbale vernedering wat ik niet aankan. Fysieke vernedering...als ik als hond wordt gebruikt bv, als duidelijk wordt gemaakt dat ik op dat moment geen vrouw ben...daar kan ik niet tegen. Voor de rest is het voor mij geen fysieke vernedering.
Ook heeft hij gezegd dat we beetje bij beetje psychologischer zullen spelen, maar dat is iets wat moet groeien, dat zal beetje bij beetje gaan. Hij zegt liever nu niet genoeg te doen, dan teveel.
De halsband vond ik zo fijn dat ik die niet af heb willen doen tot het moment dat het tijd was om te gaan... Dat had ik ook niet verwacht...
De (blijkbaar heel zachte) slagen met de flogger, houten stok en hand vond ik verrassend eh...prettig. Al waren ze dan heel zacht. Misschien moeten ze voor mij ook heel zacht zijn.
Één van de vragen die hij me daarna stelde is of ik wel of niet zou zien zitten een tijdje op de grond te zitten terwijl hij op de bank zit... Dat is natuurlijk een grote JA!
Verder vind ik het mooi hoe hij vertelt over zijn eigen twijfels, gevoelens, zelfs angsten. Hij is gewoon een mens, net als ik. Ik vind het mooi zijn kant te horen, bv. dat hij zelf best een beetje nerveus was toen hij me geblinddoekt aan de ketting naar zijn slaapkamer bracht...of dat okee voor mij was.
Nu over het gevoel. Nee, ik ben niet hoteldebotel geworden.
Nee, het is niet zoals ik had gevreesd, een soort sterke supermeneer die met 1 blik in mijn ogen me al in katzwijm doet vallen.
En gelukkig maar.
Aan de andere kant: toevallig is dit een meneer waarmee het ook buiten BDSM wel erg goed klikt. Als we elkaar aanraken, is er een soort onderhuidse connectie. Dat heb ik maar met 2 andere mensen gehad.
Geestelijk zitten we erg op elkaars niveau. We hoeven niets te zeggen, en toch te spreken, al kijken we elkaar niet aan. In die korte tijd zijn we sowieso vrienden geworden.
Woensdag spraken we af wat te gaan eten. Dat was erg gezellig, en er waren altijd van die kleine toespelinkjes tussendoor, met uiteraard mijn blik naar beneden gericht.
De obers moeten toch wel gedacht hebben...
Uiteindelijk is daar ook weer wat spel van gekomen...
We lagen op bed met onze kleren aan, lepeltje-lepeltje, en eh...ik was zo opgewonden door het lichte spel dat ik hem vroeg of onze kleren uit mochten. En toen fluisterde hij in mijn oor: "Nee. Ik hou wel van deze situatie. Je bent nu van mij..." Hij maakte me zo gek dat ik het op een gegeven moment een beetje eh....gesmeekt heb...
Waarna ik op een gegeven moment met vastgehouden polsen zonder broek lag
en af en toe een onverwacht tikje hier en daar kreeg...
Wat wel grappig was, was dat hij erna zei, toen ik opmerkte dat die woorden me erg bevallen waren): "Maar je weet wel dat je in het echte leven precies moet doen wat je zelf wilt hè, ik zou nooit voor jou beslissen." Dat vond ik eigenlijk ook weer erg nobel. Ook al was het niet nodig te zeggen.
Ik ben blij met deze meneer voor mijn eerste ervaringen, en we gaan zeker de BDSM-relatie uitbreiden. Ik begrijp dat BDSM met een vreemde doen, een enkele keer, zonder veel gesprekken en zonder verdere ontwikkeling, erg oppervlakkig kan zijn, vooral als er niet een mentale klik is. Als die mentale klik er niet is, dan kan ik me zelfs indenken dat het vrij onprettig zou kunnen zijn.
Het is niet als vanillasex met iemand die je amper kent en daarna nooit meer zult kennen, waarbij het gewoon lichamelijke lust is.
BDSM zou enkel zo kunnen zijn als het het SM-terein op zou gaan.
Maar voor Bondage & Discipline, en Dominant-sub, is er wel iets meer voor nodig...waarom je onderwerpen aan iemand waar je totaal niets mee hebt?
Die je niets zegt?
Dat deze meneer toevallig ook wel zo goed klikt dat we goede vrienden gaan worden, had ik nou ook weer niet verwacht.
Gevoelens van "hoofd in de wolken"? Ja, die aanhankelijke gevoelens merk ik wel op, ja. Wat dat betreft is het misschien niet handig elkaar zo goed te bevallen als persoon. Of misschien maakt dat niet uit, zou ik dat sowieso hebben.
Maar ik zie hem graag, al zouden we BDSM direct buitensluiten.
Mijn hoofd rent er gelukkig niet meteen vandoor.
Oh ja...trouwens....de persoon die in mijn hart woont, zegt opgewonden te worden van wat ik aan het doen ben... Sterker nog, hij heeft aangegeven graag eens in een sessie aanwezig te zijn, me vastgebonden en geblindoekt te zien, en mee te doen...
Nu denk ik wel dat die situatie misschien niet reëel is, want misschien dat de Dom liever niet zo speelt. Maar zijn interesse heeft me verbaasd (en het feit dat hij niet afgeschrikt wordt). Hoewel ik weet dat hij bovenal exhibicionist is.
Tja...kan er niets aan doen, maar ik loop toch met een glimlach rond op mijn gezicht na maandag en woensdag....