Wat een prachtig stuk beschrijving.Als we in M/s zijn, word ik weleens het bevel gegeven hem in de ogen te kijken als ik klaarkom, heel soms...
Het is inderdaad het meest intieme moment voor mij en verschrikkelijk moeilijk om dan iemand mij zo direct in de ziel te laten kijken, met niemand heb ik dat ooit toegelaten.
Op die momenten is het een enorme overgave... Ik geef hem dan letterlijk alles van mezelf, zelfs mijn schaamte, maar ook mijn perversiteit, mijn enorme opgewondenheid, mezelf in mijn meest rauwe vorm, het recht mijn ogen te sluiten en hem buiten te houden.....
Dan is hij in mij.
Ik heb niet dezelfde mening, maar mijn god, wat is die tekst van je mooi geschreven ... bijna poëzie ... wou ik even kwijt...la petite morte
Mijn vriendin gunt me geen blik in haar ziel. Onbewust begraaft (no pun intended) ze steeds haar hoofd: op mijn schouder, in het laken, in een verwilderde zoen, achter haar handen,..
Je komt alleen en je sterft alleen.
Ik heb het haar ook nog nooit gevraagd. La petite morte is zo persoonlijk, dat kun je niet vragen om te openbaren.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten