Behoud de Begeerte

[Inquisitively]

Liefste

liefste
ik roep naar je
over de bergen
liefste
ik loop naar je
over het water
liefste
ik leef naar je
onder de zon

jouw handen
hebben mijn huid doen smelten
jouw vogels
zijn door mijn haren gevlogen
jij woont
in mijn handel en wandel

ik wil je boot
door de nacht zijn
ik wil je strand
overdag zijn
ik ben je schaal

wil je mij vullen.



Mischa de Vreede

[amaretto]

Soms kon je bijna verdrinken in je passie.
Je adem rolde aan in wilde golven
waarop je borsten en je buik lagen te deinen.
Hopeloos sloeg je met tientallen armen
daarbovenuit

tot ik je redde en mond aan mond
je ademhaling tot rust bracht;
tot je veel armen weer vereenzaamden rond
mij en alles herkenbaar werd:

je linkerborst op je hart,
je rechter onder het mijne:
in bei je borsten klopte weer een hart.

Herman De Coninck

[Inquisitively]

Die blijft zo krachtig, machtig mooi!

[gurley]

Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.
O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.

Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigeen een vreemdeling gebleven
en wien ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.

Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die Gij wakker leest.

Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken naar uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.

Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat Uw blik hun innigste niet raken
tenzij Gij door de liefde zijt gedreven.

Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
Ik heb je zo lief.


Leo Vroman, 262 Gedichten

[Inquisitively]

Hope

Hope is the thing with feathers
That perches in the soul,
And sings the tune--without the words,
And never stops at all,

And sweetest in the gale is heard;
And sore must be the storm
That could abash the little bird
That kept so many warm.

I've heard it in the chillest land,
And on the strangest sea;
Yet, never, in extremity,
It asked a crumb of me.


Emily Dickinson

[Inquisitively]

Winter

De sterren wintertintelen
en de maan
doorschijnt de melkwegnacht.
Het kraakt van sneeuw op de aarde
waar ik ga,
een nieteling, een adem wit,
een ademdamp van liefde en poezie.

Ida Gerhardt

[Inquisitively]

Lieve Celine,
Ik ben blij dat je de gedichten kan waarderen,
en er nog steeds, steeds meer van geniet!
Deze is speciaal voor jou, mooi meiske:

Lampje

in onze boom
groen als nooit tevoren
brandt één lampje niet

het valt niet op
het zit niet van voren
eigenlijk niemand die het ziet

het lampje is
niet stuk of zo
het geeft gewoon geen licht

en wij …
wij laten het gebeuren
het zit toch niet in het zicht

maar ergens
in de nacht
als alle andere lichtjes doven

zien wij soms
onverwacht en haast niet te geloven

dat ene lichtje
stilletjes fonkelen
warmer, mooier dan de rest

en weten wij weer
dat elk lampje
wil schijnen met de kerst

Jeroen Swaan


Liefs, en kus
Inqui

[amaretto]

Denken

Eerst dacht ik: niet aan denken.
Dat heb ik toen gedaan.
Maar twee seconden later
dacht ik er toch weer aan.

Neen, zo eenvoudig is het niet,
want weet je, wat je doet,
je denkt er ook aan als je denkt
dat j'er niet aan moet denken.

Toon Hermans

[Inquisitively]

Invictus

Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid.

It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.

William Ernest Henley 1849–1903

[Mar]

Adieu


Droom dan tenminste dat wij nimmer scheidden,
Wij droomden het zoo vaak, kind, naast elkaar.
Nu kuste ik, toen je sliep, voor 't laatst den zijden
Geurenden overvloed van je wild haar.

Ik nam mijn vedel, liet me 't raam uitglijden,
Sloop door den boomgaard, telkens omziend naar
Het venster, open in den klimop, waar
Jij met een glimlach droomt dat wij nooit scheiden.

Droom dan, als in het sprookje, honderd jaar:
Droom dat je met mij zwierf en met me bij de
Herbergen speelde en dansen begeleidde -

Adieu. Wellicht maakt ginds een toovenaar
Een blonden prins van dezen vedelaar
Wiens kus je wekt, en zijn wij nooit gescheiden.


Martinus Nijhoff

[LittleMonkey]

Off-topic: Goed om je weer te lezen, lieve Mar! En dan nog wel zo'n mooie van Martinus Nijhoff!

[Inquisitively]

Koorddansen

Altijd op zoek naar een navelstreng
nu de eerste niet langer bestaat,
balanceer ik op de ragdunne draad
van blik tot blik, tot het ogenblik
dat ik opnieuw jij
en jij ik.

Een keten weer opeens
hangen we boven het land.
Geen afstand meer. In dit verband
past het heelal met gemak
in één hand.

Ik snoep je lieve woordjes.
Je tovert zoentjes uit je zak.
Ik slik ze, pik ze, blik ze in
voor later.

Wanneer het strak gespannen snoer
halverwege de acrobatentoer
ombuigt tot valstrik,
Val ik.


Hagar Peeters

[Inquisitively]

Kleine liefdesverklaring

Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,

maar soms, tezamen in het huis
en in éen bed tezamen.
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,

heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoorgrondelijk je bent,
en dat al veel gevonden.


Jean Pierre Rawie

[sehnsucht]

Het regende
en de lucht was vol argwaan en moedeloosheid

en een engel verscheen,
zag om zich heen
en sloeg iemand neer,
en nog iemand,
en nog iemand

en achteraan, in het donker, achter iedereen,
in elkaar gedoken, met zijn rug tegen een muur,
zat een man, keek naar de grond
en dacht na,
dacht dagen maanden jaren na
en dacht ten slotte, op een ochtend,
in een vlaag van roekeloosheid - meeuwen
krijsend in de bleke lucht:
ik, ik zal...

en de engel baande zich een weg naar hem.

Toon Tellegen

[katarine]

Die eenvoud, die Toon. Zo raak.