Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
Sommige zaken vallen zo samen met andere, dat het zowel magisch als realistisch vanzelfsprekend wordt ervaren. Als een paradijselijke vallei in de tijd.
Oceann's strong you can't swim inside it
We could string some lights up the dune beside it
Tonight the moon's so bright
You could drive with your headlights out
'Cause a little bit of summer's what the whole year's all about
Ik reed onlangs door een spectaculaire vollemaannacht. De maan scheen zo helder over het water, ik wilde halt houden om het beter te kunnen ervaren. Ik doofde de koplampen en parkeerde bij de toren van Dudok, die als een hoekige rots het verlaten parkeerterrein overzag.
Achter de toren scheen de maan in volmaakte stilte, een wolk gleed wit voorlangs. Het beeld dat ik fotografeerde werd een grofkorrelige weerspiegeling. Mijn borst ruimde van geluk.
You look fine, fine, fine
Put your feet up next to mine
We can watch that water line
Get higher and higher
Say, say, say
Ain't it been some kind of day
You and me been catching on
Like a wildfire
Het beeld valt samen met een herinnering, een verlangen; de songtekst dekt veel meer lading dan de woorden alleen. Het triggert een gevoel: diep en donker eronder, mistig erachter, ijl erboven.
Het besef van momentaan geluk ligt erin besloten - net niet vast te grijpen, niet te zien of te benoemen. Ik omarm het, tast erlangs. Maar ik word ook het gevoel gewaar, het besef dat het voor even in alle pure schoonheid te ervaren is, alsof gedurende slechts een ogenblik een luik open gaat... naar de onnoemelijke wijdte van onbegrensde mogelijkheden.
Don't get up just to get another
You can drink from mine
We can't leave each other
We can dance with the dead
You can rest your head
On my shoulder if you want to
Get older with me
'Cause a little bit of summer makes a lot of history
Zee
http://youtu.be/3yEn94IiFnM" onclick="window.open(this.href);return false;
@droomvlinder:Lichtje: je laatste antwoord doet me denken aan "passie "Je bent een gepassionneerd mens, ik ben dat ook. Dit geeft vaak een gevoel van tekort. Dit gevoel van tekort doet het geluk vergeten of vergalt het soms. Dit is althans wat ik ervaar.
De bovenstaande zin van Twijg greep me erg aan, want dit voel ik precies zo. Daar zit momenteel ook mijn geluk in.Geluk is vooral ook durven geloven in niks moeten, niet van mezelf en niet omdat een ander vind dat ik iets moet of zou moeten. Moeten maakt gek. Je mag of kunt ergens voor kiezen, maar die keuze zelf kunnen en mogen maken, is geluk voor mij.
Dat maakt me ook heel gelukkig, mogen zijn wie ik ben!
Dat klinkt als een meditatief moment. De ervaring dat alle belemmerende gedachten wegvallen.Geluk, ik ben 1x in mijn leven zo godsgruwelijk gelukkig geweest, het was een momentopname, een gevoel.
Ik zat op de Dominicaanse Republiek, waar ik in die tijd regelmatig kwam, op het strand, tegen de avond, in mijn eentje uit te kijken over zee, en opeens was daar het gevoel, hier hoor ik thuis, dit ben ik, ik ben vrij!
Dat gevoel van intens geluk zal ik nooit vergeten.
@DV:@runningslim, je stelt je vragen bij mijn posting.
Lichtje schreef :"Ik ben inderdaad iemand die het moet hebben van de grote gevoelens. Anders word ik niet gelukkig. Ook niet ongelukkig. Dus doe mij grote hoogtes, en ik ben ontzettend gelukkig, heel erg tevreden. "
Daar haakte ik op in met mijn conclusie dat ze een gepassionneerd persoon is.
Misschien haalde ik haar schrijven hierover nu even uit de context.
Maar dit gevoel van passie, bij bepaalde gebeurtenissen, een soort gevoel dat je een extreem raakt , dat je helemaal opgaat in wat je beleeft en dat het je vervoert , geeft een geluksgevoel waarvan je weet dat het niet kan blijven duren.
Lichtje schrijft trouwens ook dat ze niet echt van extreem houdt omdat ze zich dan zou verliezen. En bij passie verlies je wel de controle, daarom is passie ook niet houdbaar en hebben we het liever over een duurzamer geluk.
En nee ik heb geen spijt van dit gepassionneerd zijn voor mezelf.Samen met overgevoelig zijn kan het heel wat teweeg brengen maar het brengt ook prachtige momenten en enthousiasme.
Maar ik hou ook veel van mooie rustige geluksmomenten.
Goh Droomvlinder, je omschrijft precies hoe het voor mij voelt. In die zin ben ik inderdaad een passioneel mens.@runningslim, je stelt je vragen bij mijn posting.
Lichtje schreef :"Ik ben inderdaad iemand die het moet hebben van de grote gevoelens. Anders word ik niet gelukkig. Ook niet ongelukkig. Dus doe mij grote hoogtes, en ik ben ontzettend gelukkig, heel erg tevreden. "
Daar haakte ik op in met mijn conclusie dat ze een gepassionneerd persoon is.
Misschien haalde ik haar schrijven hierover nu even uit de context.
Maar dit gevoel van passie, bij bepaalde gebeurtenissen, een soort gevoel dat je een extreem raakt , dat je helemaal opgaat in wat je beleeft en dat het je vervoert , geeft een geluksgevoel waarvan je weet dat het niet kan blijven duren.
Lichtje schrijft trouwens ook dat ze niet echt van extreem houdt omdat ze zich dan zou verliezen. En bij passie verlies je wel de controle, daarom is passie ook niet houdbaar en hebben we het liever over een duurzamer geluk.
En nee ik heb geen spijt van dit gepassionneerd zijn voor mezelf.Samen met overgevoelig zijn kan het heel wat teweeg brengen maar het brengt ook prachtige momenten en enthousiasme.
Maar ik hou ook veel van mooie rustige geluksmomenten.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten