Haastig parkeerde ze haar auto. “Hmm, dat kon beter,†mompelde ze in zichzelf, toen ze constateerde dat ze bijna 2 parkeervakken in beslag nam. Maar ach ze had haast. Na haar nachtdienst had ze kort geslapen en nu moest ze boodschappen doen, zodat ze iets lekkers kon bereiden. Vooral voor haar kinderen die ze eindelijk weer voor een poos bij zich zou hebben.
Ze wierp een blik in de spiegel, schikte haar haar wat en liet haar ogen afdalen naar haar fraaie buste. Ze kon een glimlach niet onderdrukken, terwijl ze een hand over haar welvingen liet glijden.
Ze pakte haar tas, checkte of haar camera er wel in zat en juist op het moment dat ze haar portier wilde openen, parkeerde er een Mercedes CLS naast haar. En wel zodanig, dat ze te weinig ruimte had om nog uit te stappen. Ze wierp een geïrriteerde blik naar de chauffeur naast haar. Maar voordat ze haar verwensingen kon uiten, liet hij het raampje zakken en met een glimlach op z’n gezicht zei hij: “Sorry, ik zou je wel gevangen willen nemen, maar niet op deze manierâ€. En vervolgens zette hij z’n auto in z’n achteruit en reed weg om z’n auto een paar vakken verderop te parkeren.
Terwijl ze voor de Jumbo langsliep, wierp ze een tevreden blik op haar spiegelbeeld in de winkelruiten. Het zomerjurkje viel precies goed om haar lichaam. Niet te strak, niet te los, niet te lang en niet te kort. Door haar hakken kwamen haar benen extra tot hun recht. Ja, ondanks dat ze de gevreesde 40-jaar-mijlpaal was gepasseerd, mocht ze er nog best zijn vond ze.
In de Jumbo begaf ze zich naar de boodschappenwagentjes en onderwijl zocht ze in haar portemonnee. Maar tot haar ontsteltenis zag ze geen muntje en geen 50cent muntstuk. Vertwijfeld keek ze om zich heen en keek recht in het gezicht van de man die zojuist geprobeerd had naast haar te parkeren. “Sta me toe†sprak hij en overhandigde haar een muntje. “Dank je†zei Spelf en vervolgde “en sorry voor m’n boze blik bij het parkeren zonet, maar ik had haastâ€. “Was dat een boze blik?†vroeg hij lachend, “laat me je uit de droom helpen, met zulke ogen als jij hebt kun je onmogelijk boos kijken. Die twinkelen daarvoor teveelâ€. Spelf voelde dat ze ging blozen en met een lachend ‘okay, dankje’ haastte ze zich de winkel in.
Beetje vreemde man, dacht ze bij zichzelf. Onopvallend zochten haar ogen hem. Hm, ’n vijftiger. “Niet mijn doelgroep haha, maar voor z’n leeftijd ziet hij er nog goed uit†bedacht ze. Geroutineerd liep ze langs de schappen en vulde haar wagentje. Inwendig lachend liep ze de schappen met schoonmaakmiddelen in snel tempo voorbij. Als erkend slechte huisvrouw was daar niks van haar gading bij.
Bij de kassa’s aangekomen bleek het een drukte van belang. Ze maakte een inschatting waar ze het snelste geholpen zou worden en sloot aan als derde wachtende in de rij. Tenminste, dat dácht ze. Want juist op dat moment schoot er iemand voor haar langs en parkeerde zichzelf met wagentje en al vóór haar in de rij. “Hela, wat doe jÃj nou?†zei Spelf met stemverheffing. De man draaide zich rustig om. Wéér die man! Hij lachte en gaf haar een knipoog, om zich vervolgens tot de kassière te wenden. “Juffrouw, de dame achter mij is vierde wachtende in de rij, en ze heeft dus haar boodschappen gratisâ€. De kassière knikte instemmend.
“Waarom deed je dat?†vroeg Spelf terwijl ze bedaarde. “Je had toch zelf ook je boodschappen gratis kunnen hebben?â€
Hij keek haar glimlachend aan en zei: “jawel, maar jij weet, dat ik dat geluk al een keer heb gehadâ€.
“Ik? Hoezo? Kennen we elkaar?†vroeg Spelf.
Grijnzend sprak hij: “nee en ik weet dat je dacht dat ik 15cm kleiner wasâ€. Om lachend te vervolgen : “en dat ik 10 kilo lichter wasâ€. Spelf pijnigde haar geheugen, maar er schoot haar niets te binnen.
“We hebben nog iets van elkaar tegoed†zei hij en haalde een doos met tompoezen tevoorschijn. Langzaam viel het kwartje bij Spelf.
“Luister†zei hij “dit kan geen toeval zijnâ€. Uit de speakers klonk
"I just haven't met you yet". Hij boog zich naar haar toe en fluisterde in haar oor : “De 412de Jumpo - and I’m glad I finally met you†.