De aanleiding was dat mijn zusje werd bedrogen door een persoon die ze tot dan toe als haar lover beschouwde. Zij maakte zijn bedrog kenbaar aan mensen die hem ook kenden en waarvan een aantal ook door hem bedrogen bleek te zijn. Meneer was daar niet van gediend en heeft toen een privéberichtje van haar, waarin ze een groot geheim aan hem toevertrouwde, aan mij doen toekomen. Ik had dit niet mogen lezen. Ten eerste had zij hem gevraagd om het niet aan mij te sturen en hij had dat haar beloofd, en zij had mij gevraagd om het betreffende mailtje gelijk weg te gooien. Helaas opende het berichtje gelijk in mijn preview scherm en mijn oog viel op bepaalde woorden........... Ik heb het dus wel gelezen.
Uit het mailtje bleek dat zij, net als ik, in haar jeugd seksueel misbruikt is door iemand uit de familiekring. Zelf ben ik van ongeveer mijn elfde tot mijn zestiende/zeventiende door die persoon misbruikt. Bij haar begon het al op haar achtste
Gelukkig heeft zij het zelf een halt toe kunnen roepen door daar niet meer te willen logeren toen zij elf was. Maar zo jong nog... Het maakt bij mij in ieder geval weer heel heftige emoties los waarvan ik dacht dat ik ze nooit meer zou hoeven tegenkomen. Dacht het verwerkt te hebben. Gelukkig kunnen mijn zusje en ik heel goed met elkaar overweg, ik heb haar dus ook direct verteld dat ik het gelezen had. Op dat moment huilde ik en ze vroeg me waarom. Ik heb haar toen een chatlog van mij gestuurd waarin mijn verhaal uit de doeken werd gedaan en zij werd daar helemaal eng van. O, wat erg!, was het enige wat ze op dat moment kon uitbrengen. Ze heeft het nog niet op kunnen brengen om het verhaal helemaal te lezen. Het maakt heel veel in ons allebei los.
Maar waar ik nu heel erg mee zit is een levensgroot schuldgevoel omdat ik vind dat ik haar hiervoor had moeten (kunnen) behoeden door toendertijd zelf aan de bel te trekken. Weet eigenlijk niet eens waarom ik dat niet heb gedaan. Heb toen wel gedacht: Als ik het nu maar toelaat (je sluit je verder af voor gevoel) dan blijft het anderen misschien bespaard, dan laat hij hun misschien met rust.
Mijn zusje en ik vragen ons wel af wie er nog meer slachtoffer zijn? Heeft hij ook iets met ons andere zusje gedaan of misschien zelfs met onze broers? Zijn er ook nichtjes en of neefjes slachtoffer. Wat halen we overhoop als we hiermee naar buiten zouden treden. We hebben samen besloten hier (voorlopig) niet naar te gaan zoeken mede omdat onze moeder erg slecht is en zij het waarschijnlijk (in onze ogen) niet aan zou kunnen.
Wat bezielt toch de daders die dit doen. Beseffen zij wel wat ze ons (de slachtoffers) hiermee aandoen, dat ze ons voor het leven beschadigen? Ik zelf ben er gelukkig goed uitgekomen. Ben, toen het bij mij getriggerd werd een aantal jaren geleden, heel goed en liefdevol opgevangen door mijn man, mijn vriend en mijn lieve vriendin en daar ben ik ze heel erg dankbaar voor. Vooral voor het geloof wat zij direct in mij hadden. Heb namelijk altijd gedacht dat men mij toch niet zou geloven, het was immers het woord van een jong meisje tegen dat van een volwassene. Tot dan had ik het altijd voor mij gehouden en wist niemand er van.
Poeh zeg, ik wist niet dat het zo moeilijk zou zijn om dit op te schrijven. Geeft ruimte..., ruimte voor nieuwe dingen. En helpt zeker bij het verwerken.
Liefs en kus van Josje
die blij is dat ze hier haar hart kan luchten